Mga Kwento Ng Pagbangon

MGA KWENTO NG PAGBANGON

Disclaimer: Sana ay 'wag niyong iisipin na ginagawa kong biro ang nangyari sa ating mga kababayan na nasalanta ng bagyo dahil alam kong hindi biro ang nangyari sa kanila. Pero gayunpaman, para sa mga taong hindi matutuwa sa blog na ito, o hindi naman kaya ay masaktan, ngayon pa lang ay humuhingi na ako ng dispensa.

Mga kakwentuhan! Nagbabalik akong muli.

Alam kong maraming mga hindi kanais-nais na mga pangyayari ang naganap sa ating bansa nitong mga nakaraang buwan at araw. Kaya naman ngayon, BIG WORD sa akin ang salitang PAGBANGON. Hindi lang dahil ito'y napapanahon pero dahil ako mismo, NAHIHIRAPAN sa paggawa nito.

Mga kwento ng pagbangon:

Ang pagbangon mula sa kama (wala pala akong kama). Ang pagbangon mula sa kama/kutson/folding bed/banig/sahig. Basta pagbangon mula sa pagkakatulog tuwing umaga.

Kinagabihan.

Ako: Ang pasok ko bukas ay 7:30 AM. So dapat 5:00 AM gising na ako given na mahirap ang tatahakin ko papunta sa aming unibersidad at MABAGAL AKONG KUMILOS.

Ganito ko i-set ang alarm ng aking cellphone.

 Oh di ba? Punctual lang ang peg? Ayokong malate eh.

Kinabukasan...

Tumutunog na ang aking phone.

And I just killed my phone! (haha. pinatay ko yung alarm at natulog muli nang mahimbing)

Eh tumunog ulit...

And I just killed my phone again! zzzzzzzzz...

Ayan na naman siya...

Eh masarap talagang matulog eh.

Sh*t!!! Ano ba yung ingay na yun?

Conclusions:

1.) Hindi ko nasunod yung alarm.

2.) Naiirita na ako sa alarm!

3.) Natulog ulit ako!!

4.) Uhm... Ipagpatuloy ang kwento...

Edi natulog ulit ako ng mahimbing. SOBRANG HIMBING. ANG SARAP TALAGANG MATULOG NG MAHIMBING.

Hanggang sa ako'y nagising.

At dito papasok ang kwento ng PAGBANGON.

Yung gagawin mo nang mabilis ang lahat ng bagay. Pinapaniwala ang sarili na kaya mong habulin ang oras.

Eh ang solusyon lang naman talaga ay:

At kumilos ng normal. Gawin lahat ng bagay nang normal.

Ikalawang kwento ng pagbangon:

Ang pagbangon mula sa pagkakadapa.

Noong bata pa lamang tayo, palagi tayong nadadapa. Likas kasi sa mga bata ang kalikutan at pagiging makilos. Minsan ay hindi na natin nakokontrol ang ating mga sarili at nawawalan ng balanse. Minsan din naman, may natatapakan tayo, natatalisod sa kung anuman. 

Kaya nadadapa tayo.

Pero alam natin na tuwing tayo ay madadapa, bukod sa pag-iyak, ang pwede mo lamang gawin ay ang BUMANGON. Bumangon habang umiiyak at tinatawag ang iyong nanay para ikaw ay tulungan.

Pero hindi mo namalayan na nakabangon ka nang mag-isa. Maya-maya. Papagpagan mo ang iyong mga kamay at damit para matanggal ang dumi na nakuha sa pagkakadapa.

Tapos tatayo at ipagpapatuloy ang ginagawa na para bagang walang nangyari.

Ganyan tayo noong bata, sana ganyan din tayo sa pagtanda.

Sa mga nangyayari sa ating bansa ngayon, lalung-lalo na sa naging pananalasa ng bagyong Yolanda kamakailan, napakaimportante ng salitang PAGBANGON.

Tulad nga sa unang kwento, alam natin na HINDI MADALI ANG BUMANGON.

Pero kaya kung kakayanin.

Pero tulad din ng nasa ikalawang kwento, sana ay hindi mawala sa atin ang kaisipan noong mga bata tayo. NA SA TUWING NADADAPA, kahit umiiyak, kaya nating bumangon at mamuhay muli na parang walang nangyari.

BANGON PILIPINAS!

Magsilbi sana tayong kamay na pantungkod ng mga kababayan nating gustong bumangon.

 "TISSUE PLEASE..."

Our professor in Online Journalism required us to have a blog. Prior to his announcement, I already have made my own blog site. I didn't make this blog just to impress other people but I thought having this is a great way to express myself. Having this blog provides me a venue to write, in my own style, all the things which I think worth sharing to other people.

To fully practice my freedom to express, I would want to use the language I'm comfortable with. And that would be FILIPINO. But one of the instructions of my professor is to use the ENGLISH language. Yes. I think he has a point. Knowing and speaking in different languages gives you an advantage.

But at this point...

I'M HAVING A DIFFICULT TIME!

I CAN'T TAKE THIS ANYMORE.

MY NOSE IS BLEEDING!

Source: http://static.guim.co.uk/sys-images/Guardian/About/General/2009/11/23/1258991083152/boy-with-nosebleed-001.jpg

 

Sorry for the image above.

I just tried writing in English. It's challenging. It's not me. But I'm ready to take this challenge.

I just don't know until when would I be able to do this.

Please pray for me. Please bear with me. Please... TISSUE PLEASE! :)

Durog o Buo?

Noong bata pa ako (hindi pa naman ako ganun katanda) AKO ANG CERTIFIED UTUSAN sa aming bahay. Hindi ko alam kung dahil ba sa ako ang bunso, pero basta lahat na yata ng pwedeng ipabili sa akin ng nanay ko, nabili ko na. Mantika, patis, toyo, gawgaw, yelo, broth cubes, dahon ng laurel (na akala ko ipinangalan kay Jose P. Laurel) toothpaste, sabon, shampoo at kung anu-ano pa. Pati modess at whisper na sila naman ang gagamit, ako na rin ang bumibili. Pero ang pinakamahirap bilhin sa lahat ay ang paminta. Lalo na kung nakalimutan mo kung ano ang ipinapabili sa'yo, DUROG O BUO.

Photo Credit: http://www.mytripolog.com/wp-content/uploads/2009/04/filipino-kid-sari-sari-store-manila-streets.jpg

Minsan nga sa sobrang sipag kong bumili sa tindahan, pati kapitbahay namin, inuutusan na rin ako. ANO TO? ALIPIN NIYO AKO? 'Di bale na. Meron namang pabuya. Yung sukli sa akin na napupunta. There was one time, pinabili ako ng sigarilyo (na mura pa dati), dahil sa curious ako kung ano ang lasa. AYUN. Tinikman ko. TIKIM LANG NAMAN. Hindi naman din nakasindi. Yung sukli pinambibili ko ng chichirya. Yung may freebies sa loob. Minsan text ng Meteor Garden. Kung hindi chichirya, candy o bebelgem (bubble gum) ang binibili ko. It's either YAKEE o PINTOORA.

Teka, hindi ako nandito para ikwento ang mga binibili ko noong bata pa ako. Dahil nga beterano na ako sa pagbili ng kung anu-ano sa sari-sari store, iba't ibang uri ng tindera na rin ang nakasalamuha ko. May matanda, may bata. May babae, may lalaki. May maayos kausap, may mahirap kausap. Ito ang ginawa kong listahan ng iba't ibang uri ng mga tindero't-tindera.

1.) Accomodating - Ito ang klase ng tindera na nakangiti kapag nagbenta. Napakabait. Ganito dapat ang mga tindera sa Pilipinas.

2.) Sharon Cuneta in "Pasan Ko Ang Daigdig" - Sila ang mga tindera na nakabusangot at tila lahat na yata ng problema sa mundo ay nasa sa kanila na. Masusungit sila. Yung feeling na parang utang na loob mo pa yung pagbili sa tindahan nila.

3.) Pia Guanio - Sila ang mga klase ng tindera na ang pakay mo lang naman ay bumili ng kanilang mga paninda, pero ito sila, todo-chikka. CHIKKA-MINUTE! Lahat ng tsismis sa buong barangay alam niya. At dahil bumili ka sa kanila, nasagap mo ang chikka. Congratulations!

4.) Businessman - Sila ang mga tindera na sobrang busy. Sa sobrang busy nila, WALA SILA SA LOOB NG TINDAHAN. As in, walang tindera. Pero dahil gustong-gusto mong bumili sa kanila, at tinatamad ka nang lumipat ng tindahan, KATOK ka ng KATOK. Umaasang, lalabas si ateng tindera. Pero wala eh. Ang sakit umasa (-.-)

5.) Si Val na walang malay - Sila ang mga anak ng tinderang "businessman". Bata pa sila para sa pagbabantay sa tindahan. AS IN SOBRANG BATA. Yung iba nga hindi pa marunong magsalita. Magdadalawang isip ka kung bibili ka ba sa kanya. Dahil wala pa siyang muwang sa mundong ito. Malay ba niya kung ano ang whisper with wings.

6.) Si ate medyo binge - bumibili ka ng COKE ang binigay sa'yo ay HOPE. 

7.) Kulang pa ba? - Sila yung mga tindera na andami pang ginagawang mathematical computations. Bibili ka ng isang produktong worth 13 pesos. Nagbigay ka ng buong 50 pesos (as in papel). Tapos sasabihin sa'yo ni ate, may 3 pesos ka na lang? ATE. KULANG PA BA? Pero dahil Math ang involved, sige bigay na lang. Wapakels.

8.) Te, sure ka? - sila ang klase ng tindera na kapag binilhan mo, HINDI SILA FAMILIAR sa binibili mo. O mas maganda yatang hindi sila familiar sa binebenta nila. Kung ano at magkano. Minsan ganito ang eksena: "Toy, hindi ko alam presyo nito eh, magkano ba bili mo sa iba?" TE, SURE KA? Ako ba tindera?

9.) Hulog ka ng langit - sila naman ang mga klase ng tindera na bukod sa mabait, ay sobrang bait. Yung tipong kulang yung bayad mo ng PISO. Sasabihin nila sa'yo. Sige na, okay na. Piso lang naman eh. YEHEYYYY! 

at ang pinakahuli sa lahat...

10.) Waley dyGaga - "Ate may ganito kayo...?" WALA. "Ate may ganyan kayo...? WALA. "Ate, eh yung ganun, magkano yun?" Ay wala na eh. Ubos na.

ATE MAGSARA NA KAYO!

Tip: Kung nakalimutan mo kung ano ang ipinapabili sa'yo, kung pamitang durog ba o pamintang buo... ANG BILHIN MO AY ANG BUO. Kasi para yang love, MADALING DURUGIN ANG BUO. PERO MAHIRAP BUOHIN ANG DUROG.

Yung bibili ka na lang, luma-LAYBLAYP ka pa? NAKANA!

:)

Mabuti o masama ba ang pagiging GC o Grade Conscious?

Ayieeeeee! Sobrang GCeeeeee!

Yehey! At dahil first time kong magba-blog, ito, medyo nangangapa pa ako. Sorry naman.

Isang pamilyar na eksena sa loob ng classroom:

Teacher: Okay class, exchange papers with your seatmates.

(Medyo high school? Pero actually, nararanasan ko pa 'yan ngayong collge na ako. Take note, 3rd YEAR COLLEGE po.)

Magpapalitan ng papel ang buong klase. Madalas exchange with your seatmate lang, pero kung medyo maarte si ma'am, umi-exchange with your opposite row siya. Pero pag nuknukan naman talaga na maraming alam si ma'am, kuma-clockwise - counter clockwise siya. WITH BILANG PA. Pero hindi iyan ang main issue ko. So going back.  

Habang nagchecheck ng papel, hindi natin naiiwasan na hanapin kung kanino napunta yung gawa natin. Kung  todo bantay ka sa papel mo, TITIGNAN mo pa kung mukang CHECK BA OR "X" mark o may pagbilog na ginagawa ang checker, para naman alam mo kung tama o mali ang sagot mo sa bilang na 'yun. AT KUNG talaga namang hindi mo matiis, chinichika to the max mo na si checker at mega-tanong kung ano na ba ang kahihinatnan ng grades mo. Kung ikaw ba ay papasa o NGANGANGA.

Kung pamilyar ka sa eksenang ito o hindi naman kaya ay nagawa mo na ito...

IKAW AY ISANG CERTIFIED... AYIEEEEEE! SOBRANG GCeeeeee!

GC as in Grade Conscious. Actually, wala naman talagang eksaktong kahulugan ang GC. Pero kung pagbabasehan natin ang pagsasama ng dalawang salitang "grade" at "conscious", maaari nating sabihing ang mga taong GC ay ang mga taong may pagpapahalaga sa grades na nakukuha nila. Pero that doesn't mean na kung hindi ka GC, wapakels ka na sa grades mo.

Bago po kayo masaktan, maghinanakit, magreact, magalit...

Sabay-sabay natin itong pag-isipan. ANG PAGIGING GC ba ay mabuti o masama?

Well, well, well. Balon, balon, balon.

Para sa akin (at 'wag kayong nakikialam, gumawa kayo ng sarili niyong blog) ang pagiging GC ay parehong mabuti at masama. Sabihin na lang nating, depende sa DEGREE.

Unahin na natin ang good side. First of all, para sa akin, nakatutuwang malaman na ikaw ay GC. Dahil ibig sabihin lang nun may pakialam ka pa sa pinatutunguhan ng acads mo. Mas ikalulungkot ko kung ikaw ay hindi na GC, kundi BAHALA NA. WAPAKELS. I DON'T CARE. Kaya naman mabuhay ang mga GC na worried pa sa kanilang buhay-estudyante.

Ikalawa, ang grades ay nasusukat na basehan kung tayo ba ay may natutunan sa paaralan o wala. May mga nagsasabing, hindi naman sa grades natatapos ang lahat. Yes. Naniniwala po ako roon. Pero hindi natin pwedeng alisin sa eksena na talagang mahalaga ang ginagampanan ng grades sa pagtukoy ng performance ng isang estudyante sa paaralan. Ano bang point ko? Ang point ko lang naman WALANG MASAMA KUNG SOBRA ANG PAGPAPAHALAGA MO SA GRADES na nakukuha mo lalung-lalo na kung ito ay pinaghirapan mo at nakuha mo sa tamang paraan. Sabi nga nila, what you sow is what you reap. Napakasarap kaya sa pakiramdam na malamang nagbunga lahat ng pagpupuyat at pagpapagod mo para lang makakuha ng mataas na marka. Di ba?

Ang mahirap kasi sa mga estudyante ngayon, iba ang nagiging pagtingin sa mga kapwa nilang estudyanteng nakakakuha ng mataas na marka. Masakit mang isipin, sa aking karanasan, mas maraming negatibong kaakibat ang pagkakakuha ng mataas na marka. 'Pag mataas ang grades mo, ang tawag agad sa'yo ay GC.

EH KASALANAN BA NIYANG MATAAS ANG GRADE NIYA AT KAYO MABABA?

So kailangan kapag mababa kayo, mababa na rin siya? ANO, DAPAT PANTAY-PANTAY?

Kung pantay-pantay lang din sana ang effort ninyo eh mga iho at iha. KUMUKULO ANG DUGO KO. Haha

Minsan pa nga, kung sino pa ang mga galit sa GC sila talaga ang tunay na mga GC. Anong ibig sabihin ko? Kadalasan kasi ang mga nagbibigay ng label na GC ay ang mga estudyanteng bitter sa nakuha nilang grade. IN SHORT, mababa ang grade nila. 

Yung mga estudyanteng nangongopya, CERTIFIED AYIEEEEEE! SOBRANG GCEEEEEE niyo rin.

Hindi naman kayo mangongopya kung wala lang sa inyo yung grades niyo di ba? Edi GC rin kayo. Kasi kung hindi kayo GC, kung ano lang alam niyo at kaya niyong sagutan, yun na yun! Pero dahil nangongpya kayo at takot kayong bumagsak o makakuha ng mababagong grades, GC kayo. GC pero sa maling paraan. Ito yung bad side ng pagiging GC. (Don't get me wrong. HINDI PO AKO NAGMAMALINIS. Opo nangopya at nagpakopya na po ako. Hindi rin po ako ang pinakamatalino sa amin. Bakit, masamang magbigay ng opinyon?)

Kaya nga sabi ko, depende sa degree. May mga GC kasi na sobra na. Sobrang makabantay sa grades ng iba. Sobrang mangopya. Sobrang sumipsip sa teacher. Sobrang...basta. SOBRANG GC! Sa sobrang GC, nakakairita na!

At dahil diyan tatapusin ko na ito. Ang gusto ko lang naman pong sabihin,GC ka man o hindi, basta estudyante ka, RESPONSIBBILIDAD mong pag-igihan ang pagiging estudyante mo. Sa kung papaanong paraan mo ito nakikita, gawin mo, kahit na ang pagiging GC pa ang paraan na ito. Lagi mo rin tandaan, na ikaw ay nag-aaral para sa sarili mo at hindi para sa ibang tao. Wala ka sa kumpetisyon. IKAW AY NASA PAARALAN, WALA SA KARERAHAN. LALONG WALA KA SA SUGALAN.

Gawin mo kung ano ang makakaya mo. At kung kaya mo, higitan mo ang makakaya mo. Linaw di ba?

Hindi mo kailangang magpanggap o magmagaling.

Sige na. Bye! Gawin mo na homeworks mo. Baka 'pag bumagsak ka, ako pa sisihin mo. 

Mahal ka niya huwag kang mag-alala (huh? ano raw?)

Hahahaha. AYIEEEEEE, SOBRANG CHEESYYYYYY!